حذف یونهای فلزات سنگین از محلولهای آبی با استفاده از روش بیولوژیکی

تخلیه فلزات سنگین به محیط زیست موضوعی است که در دهه اخیر مورد توجه فراوان قرار گرفته است. این آلودگیها که از پساب برخی از صنایع وارد سیستمهای آبی می شوند، عبارتند از سرب، کروم، اورانیوم، سلنیوم، روی، کادمیم، نیکل، نقره و ... روشهای معمول برای حذف یونهای فلزی از محلولهای آبی شامل ترسیب شیمیایی، لخته سازی به وسیله آهک زنی، تبادل یونی، اسمز معکوس، استخراج از مایع می باشد. این روشها دارای معایبی از قبیل عدم حذف کامل یونها، نیازهای بالای مواد و انرژی، تولید مواد اضافی مضر و محصولات جانبی دیگر هستند. بنابراین به یک روش موثر و ارزان نیاز داریم که قادر باشد یونهای فلزات سنگین را از پسابهای صنعتی حذف نماید. اخیراً تحقیقاتی در زمینه حذف یونهای فلزات سنگین از محلولهای آبی توسط جذب بیولوژیکی با استفاده از موادی که قادرند با یونهای فلزات سنگین پیوند برقرار نمایند، در حال انجام است. جذب بیولوژیکی را می توان به صورت توانایی مواد بیولوژیکی برای حذف فلزات از محلولهای آبی با استفاده از روش متابولیکی یا روش فیزیکوشیمیایی تعریف کرد. در مطالعه حاضر جذب بیولوژیکی یونهای فلزات کادمیم(ii)، روی(ii) و نیکل(ii) با استفاده از جاذب بیولوژیکی پیش-فرآوری شده aspergillus niger به صورت تابعی از غلظت اولیه یونهای فلزی، ph، دما، زمان و دُز جاذب بیولوژیکی به روش rsm در یک سیستم ناپیوسته انجام شد. ظرفیت جذب بهینه کادمیم(ii)، روی(ii) و نیکل(ii) بر روی aspergillus niger به ترتیب 34/1039، 600 و mg/g 33/748 در ph 5، 16/4 و 7/4 و دُز جاذب بیولوژیکی 10 میلیگرم که برای هر سه مورد برابر می باشد و غلظت اولیه بهینه هر سه محلول ppm 300 و به ترتیب در دماهای 20 و 35 و c? 8/29 و زمان 3 ساعت برای یونهای کادمیم(ii)، روی(ii) و 8/2 ساعت برای نیکل(ii) به دست آمد.